woensdag 24 oktober 2012

Dag iedereen

Amai, het was afgelopen 2 dagen de moeite. Zo'n druk programma ...

Gisteren zijn we begonnen met een bezoek aan het hospitaal Del Sur in het Zuiden. Na een rondleiding door de "veedoras" die ons hun werk en de positieve veranderingen nader hebben toegelicht, bezochten we de onthaalzaal voor mishandelde vrouwen. Hier kunnen vrouwen terecht om te praten over mishandeling en steun te zoeken bij lotgenoten. Deze groep komt iedere dinsdag samen en binnenkort start een praatgroep voor vrouwen die seksueel misbruikt zijn. Voor beide groepen is de nood heel hoog. Iedere vrouw krijgt eveneens individuele therapie. De belangrijkste doelstelling is dat vrouwen begrepen worden en dat ze respectvol behandeld worden.

Wij hebben de kans gekregen om samen te zitten met deze vrouwen en sommigen hebben hun verhaal gedeeld met ons. Ondanks dat we (An D & Uschi) het niet altijd begrepen, voelden we duidelijk alle emoties, verdriet en angst dat deze vrouwen met zich mee dragen.

We waren nog niet goed bekomen van al deze emoties of we moesten al snel door naar de gemeentelijke gezondheidsdienst van de stad Quito. Deze personen waren zeer geïnteresseerd en onder de indruk van onze maletas. Zij vertelden ons dat vandaag de start is van een project dat inwoners moet aanzetten om gezonder te eten en om te sporten (op publieke plaatsen).

Na een snelle maaltijd gingen we richting MMxV waar er een aantal jongerengroepen op ons zaten te wachten. Tijdens een inheems ritueel kwamen jongeren aan het woord. Het werd ons duidelijk hoe dankbaar ze MMxV zijn om hen te aanvaarden zoals ze zijn en ze geen vooroordelen hebben wat betreft hun verleden. Na deze 'ceremonie' lichtte een juriste de huidige abortuswetgeving toe, waarna de jongeren in discussie gingen.

Na dit alles hadden we nog een laatste afspraak met Patricia Costales, een van de bezoekster in 2009. Patricia werkt als raadgeefster voor de minister van gezondheid op nationaal niveau. Zij legde ons uit wat er sinds 2006 veranderd is in de gezondheidszorg in Ecuador en welke de werkpunten van de toekomst zijn.

Deze morgen werden we ontvangen door de ondervoorzitter van Fenocin en een van de (thema)leiders. Van hen hoorden we de werking en de strategieën die zij toepassen. Uit het gesprek bleek dat het werken met verschillende groepen niet altijd optimaal verloopt. Dit komt door de uitgestrektheid van het land en het gebrek aan communicatiemiddelen (sommige dorpen hebben geen stroom). Fenocin legt de nadruk op interculturaliteit en dat is uniek in Ecuador.

Deze middag werden we ontvangen door de directeur van de sociale zekerheid voor de boerengemeenschap. Hij voert al 5 jaar strijd voor een betere sociale zekerheid voor de boeren omdat zij altijd al een achtergestelde groep zijn. Hij werkt rond een aantal grote projecten zoals meer aangesloten leden, meer gezondheidsposten met een multidisciplinair team, meer samenwerken met de inheemse vroedvrouwen. Op deze manier wil hij het 'verloren' respect voor de ancestrale geneeskunde terug op waarderen.

Zijn visie is de preventieve gezondheid te laten primeren op het huidige curatieve systeem. We waren onder de indruk van zijn engagement, zijn passie en zijn gedrevenheid. Om nog maar van zijn charisme te zwijgen...

Na onze lunch, vertrokken we samen met Rita naar Peguche, richting Otavalo waar we vandaag overnachten in hostal Aya Huma.

 
Tot morgen!
An², Katalina & Uschi

PS foto's opladen lukt hier niet zo vlot, we zoeken een oplossing.

dinsdag 23 oktober 2012

Beste lezer

Onze kaars is vandaag echt uit, morgen terug licht.

An², Katalina & Uschi

maandag 22 oktober 2012

Ola kameraad-os

We hebben al vele mooie dingen gezien en veel interessante mensen leren kennen, maar wat we vandaag hebben gezien zullen we nooit meer vergeten ...

8 op de 10 vrouwen in Ecuador worden mishandeld door hun (ex-)partner. 1 op 2 de kinderen wordt mishandeld door een familielid en van die 50% zijn er 45% zwaar mishandeld. 5200 meisjes worden seksueel uitgebuit en in de afgelopen 4 jaar zijn er 85 vrouwen vermoord door hun (ex-)partner ... Cijfers om stil van te worden ...

Deze voormiddag zijn we op bezoek geweest bij het CEP (Centros de Equidad y Justicia - centrum voor gelijkheid en recht) en van hen kregen we deze shockerende cijfers. Gelukkig is het niet alleen kommer en kwel, afgelopen 4 jaar werd er veel ondernomen om slachtoffers beter op te vangen en te begeleiden. Waar je vroeger van het kastje naar de muur werd gestuurd, kan je er nu terecht bij een multidisciplinair team. Deze bestaat uit advocaten, psychologen, politieagenten, maatschappelijk assistenten, dokters, ... De dienstverlening is gratis en geïntegreerd en hun belangrijkste streefdoel is dat de slachtoffers zich begrepen voelen en respectvol behandeld worden.

In oktober 2009 zijn Patricia, Sarah en Patricio naar België gekomen om kennis te maken met de werking van de mutualiteit en haar vzw's. Een van die vzw's was S-plus, een seniorenvereniging die ouderen op een informatieve, ontspannende en vormende manier wil samenbrengen. Deze kennismaking heeft bij Sarah duidelijk iets doen kriebelen en het resultaat mag er zijn ...

Vandaag maakten we kennis met het project "60 y pico" (60 en een beetje meer). Dit is een initiatief van de administratieve zone Quitombe die meer wilde doen voor de senioren. Op kleine schaal kwamen er al ouderen samen en Sarah heeft, met de steun van de burgemeester van Quito, dit netwerk sterk uitgebreid en professioneel ondersteund (nieuwe lokalen gezocht of oude vernieuwd, lesgevers gezocht voor dans, zang, creativiteit, ...). 2009 en 2010 stonden in het teken van veldwerk en vanaf 2011 zijn ze effectief begonnen met de bijeenkomsten. Momenteel zijn ze met 23 bonden en meer dan 1000 leden en dit alleen nog maar in Quito.

Door één van deze bonden zijn we in de namiddag héél hartelijk ontvangen en werden we getrakteerd op dans, zang en vertier van de senioren. De pretlichtjes van de deelnemers schenen in hun ogen.

Ongelooflijk wat dat de uitwisseling van 2009 voor deze mensen teweeg heeft gebracht. Met nog steeds een glimlach op onze mond en een warm gevoel in ons hart gaan we nu slapen.

Adios y hasta manaña
An², Katalina & Uschi

zondag 21 oktober 2012

Ola iedereen-os

Gisteren hebben we gemerkt dat de Ecuadoriaanse afspraken altijd spannend zijn. Je weet nooit op voorhand of ze zullen doorgaan of op het laatste nippertje worden afgelast. Dat hebben we aan de lijve mogen ondervinden. De bedoeling was dat we kennis gingen maken met de vrouwen die om de twee weken de bio-manden maken. Maar deze werd last minute geannuleerd, alhoewel reeds maanden op voorhand gepland en afgesproken. We maakten dan maar van deze gelegenheid gebruik om met de stad nader kennis te maken. We mochten ontdekken dat Cuenca een mooie koloniale stad is.

In de namiddag bracht een hobbelige en bochtige tocht ons naar Suscal in het district Cañar. Daar wachtte ons een ontmoeting met een aantal empirische vroedvrouwen van de imheemse bevolking. De voorzitster van deze groep, oud burgemeester van Suscal, gaf ons een korte toelichting over hun werking en toch wel bijzondere levensstijl van de gemeenschap. Daarnaast bereidden we samen met de andere vrouwen een lokale specialiteit die enkel met carnaval en kerstmis wordt gemaakt, namelijk 'cheviles', een gerecht gemaakt van witte maïsdeeg gevuld met zoute kaas en gewikkeld in een lang groen blad. Terwijl dit gerecht op het vuur stond te pruttelen, mochten wij luisteren naar de rijke en toch wel bijzondere ervaringen van deze vroedvrouwen. Wij lichtten daarna onze koffer rond diabetes toe en hoewel ze eerst allemaal wat argwanend waren, lieten ze uiteindelijk ieder op hun beurt hun bloedwaarden meten. Ondertussen waren de cheviles klaar en schoven we aan aan de feestdis. We voelden dat het ons met veel warmte werd aangeboden, ook al werd het eerlijk gezegd niet door iedereen even erg gesmaakt.


En... wat hebben we na een week Ecuador allemaal geleerd? Ten eerste... :-)
  • dat voor sommigen de school 's morgens begint en voor anderen pas in de namiddag of 's avonds
  • dat er glijdende uren zijn voor wanneer je met de auto mag rijden en dit naargelang de nummerplaat
  • dat er na 15u45 op zondag geen alcohol meer mag geserveerd worden om katers op maandagmorgen te vermijden
  • dat de wc's hier lager zijn dan in België
  • dat wegmarkeringen eerder decoratie zijn
  • dat de ramen niet passen in de muren (ze kennen geen afkasting of silicone) en je hebt altijd een natuurlijke airco
  • dat je op één dag 2x je zonnebril kan opzetten en ook 2x je regenjas moet aantrekken
  • dat er héél véél rijst (met bonen) wordt gegeten (... en dat de ene daar al wat meer last van heeft dan de andere :-) )
  • Salud-os en de kost-os!
    An², Katalina & Uschi

    zaterdag 20 oktober 2012

    Dag iedereen

    Vandaag houden we een blog-rust-dag.

    Tot morgen!
    An², Katalina & Uschi

    vrijdag 19 oktober 2012


    5u15 en we staan al onder de douche ... een poging om wakker te worden voor onze vlucht naar Cuenca. Vliegen met Aerogal kunnen we als zéér aangenaam bestempelen (Iberia kan er nog wat van leren). Na een half uur vliegen werden we verrast door de prachtige fauna en flora van deze stad. Mooie natuur, mooie koloniale huisjes en ook hier weer hele lieve mensen.

    Celia, Rosariao en een dokter
    De eerste activiteit van de dag was het bezoek aan een semi-ruraal hospitaal aan de rand van Cuenca. We werden rondgeleid door een zeer begeesterde vrijwilligster van MMxV, Celia en een verpleegster, Rosario. Het hospitaal bestaat 2 jaar, maar is sinds deze zomer in transit van 1e lijnszorg naar meer gespecialiseerde hulp. Het laatste deel is sinds deze maand af (maar nog niet in gebruik) en in het bevallingskwartier kunnen vrouwen op verschillende manieren bevallen. 

    
    Angelita


    Bijvoorbeeld de Indiaanse vrouwen kunnen volgens hun traditie hangend hun baby ter wereld brengen. Vroeger was dit terrein een lepra-kolonie en momenteel woont er nog één ex-lepra patiënte Angelita (83j) die er al 44j verblijft.



    Na dit bezoek zijn we teruggekeerd naar de 'casa de las mujeres' waar Celia de werking van MMxV in Cuenca en omstreken toelichtte. In het algemeen loopt de werking gelijk met die in Quito op twee uitzonderingen na. Ze werken ook rond HIV preventie (met een mooi geïllustreerd informatiepakket) en organische groenten- en fruitmanden. Deze manden worden 2-wekelijks door vrijwilligers samengesteld en kosten de gezinnen 11 dollar.

    In de namiddag maakten we kennis met een jongerenwerking die, door middel van artistieke methodes moeilijke onderwerpen bespreekbaar wil maken. Zo gingen we 'normaal gezien' naar een toneelstukje van de jongerenwerking van MMxV kijken in het park San Francisco... maar dat viel aanvankelijk letterlijk in het water. Door de overvloedige regen werd deze voorstelling verschoven naar 'casa de las mujeres' en het had als thema seksualiteit bij jongeren en contraceptie ... dit was een ideaal aanknopingspunt voor onze derde maleta: seksuele, preventieve gezondheid. Het concept van onze 'familieplanning' werd uitgelegd en de contraceptiekoffer werd letterlijk uitgekleed. De safekits 'LOVE 4 YOU' waren in een mum van tijd uitgedeeld en de uitleg over de verschillende contraceptiemiddelen en hun gebruik hadden ook veel succes.

    Hopelijk vrijen deze jongeren in de toekomst veiliger zodat we misschien één tienerzwangerschap helpen voorkomen.

    Wij in hostel posada del angel
    En met deze mooie gedachte gaan we slapen... hopelijk gunnen de engeltjes ;-) van onze nieuwe hostal ons een goede nachtrust.



    An², Katalina & Uschi



    donderdag 18 oktober 2012

    de dames van MMxV
    We zijn de dag fris begonnen met een bezoek aan het hoofdkwartier van Mujeros por la Vida in Quito. Daar werden we zeer hartelijk ontvangen door een "leger" militanten. Deze dames gaven een uitgebreide uitleg over hun strategiën en doelen. Ze werken niet alleen rond gezondheid, maar ook rond sociale huisvesting, oprichten van sociale spaarkassen, opleidingen in een aantal beroepen en ze werken aan alfabetisering. Maria Quispe heeft levendig de ontstaansgeschiedenis van MMxV toegelicht. Ze zijn +/- 30 jaar geleden ontstaan uit een groep uit achtergestelde wijken die zich verenigd hebben rond het recht op welzijn van het kind. Momenteel zijn ze een uitgebreid netwerk van sterke vrouwen uit alle lagen van de bevolking.

    Voor we aan onze uitleg over gelijke kansen konden beginnen, hebben we mogen proeven van een typisch tussendoortje: "colada morada y huahuita dulce (zoet kindje)". Dit is een warme vruchtendrank van paarse mais en bosvruchten en een suikerbrood met vijgenconfituur in. Naar aanleiding van 'het feest van de doden' hier op 2 november wordt dit gemaakt.
     
     
    In de namiddag zijn we naar een gezondheidscentrum gereden, gelegen in een arme buurt in het noorden van Quito. Wat we daar hebben gezien, heeft ons aangegrepen. We zijn begonnen met een rondleiding door het centrum om daarna samen te komen met de "veedoras". Dit zijn vrouwen opgeleid door MMxV en houden zich bezig met patiëntenrechten en de kwaliteit van de zorgen. Wij doken in de diabetes- maleta en de meetingen van de bloedsuikerwaarden kenden veel succes bij deze vrouwen.

    Na deze bijeenkomst kregen we de kans om de kraamafdeling te bezoeken. Daar lag een 23 jarig meisje, pas bevallen van haar 3e kind, moederziel alleen. Het enige wat ze bijhad was een rugzak en wat fruitsap om morgen weer te vertrekken. Terwijl ze in het centrum ligt, zal ze goed als waarschijnlijk geen bezoek ontvangen. Wat ons ook opviel was dat het centrum zeer rudimentair was naar onze maatstaven, maar de hygiënische normen waren wel ok.

    Ook vandaag was het weer "fris aan de vis". We mogen niet hopen op beter, want morgenvroeg gaan we naar Cuenca en daar is het nog kouder. Het hostal (herberg) waar we nu in verblijven is basic, maar het heeft wel een ontzettend vriendelijke uitbaatster.

    An², Katalina & Uschi